بررسی رابطه بین عوامل آموزشی و مهارت کارآفرینی در دانشجویان آموزشکده های کشاورزی کشور

تحقیق حاضر به منظور بررسی رابطه بین عوامل آموزشی در توسعه مهارت های کارآفرینی دانشجویان آموزشکده های کشاورزی کشور انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری 9907 نفر بوده است. نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب و با استفاده از جدول کرجسی-مورگان 372 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن براساس نظر متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی تایید و پایایی آن با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برابر با 0,88 محاسبه گردید. نتایج تجزیه تحلیل داده های تحقیق مبین آن بود که حدود( 39/0درصد) پاسخگویان میزان مهارت کارآفرینی را در سطح متوسط، (33/5) درصد در سطح خوب،( 15,5 درصد) در سطح عالی، و( 11/9درصد) مهات کارآفرینی را در سطح ضعیف ارزیابی کردند. با توجه به نتایج پژوهش، عوامل آموزشی با میزان مهارت های کارآفرینی دانشجویان در سطح 1 درصد خطا همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد، بین میانگین میزان مهارت کارآفرینی در رابطه با میزان تحصیلات پدر و مادر در سطح 1 درصد خطا اختلاف معنی داری وجود دارد. عامل آموزشی نیز به میزان 0/42 در مهارت های کارآفرینی تاثیردارد

Keywords:

مدل یابی , توسعه مهارت های کارآفرینی , دانشجویان آموزشکده های کشاورزی