بررسی رابطه نسبت درآمد به قیمت آتی با ریسک و رشد درآمد در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اصطلاح سرمایه گذاری پوشش دهنده بسیاری از فعالیت ها است و به معنای صرف پول جهت خرید یک دارایی اعم از واقعی یا مالی جهت کسب سود درآینده می باشد. محققان بسیاری زیادی در طول سالیان متمادی، بازارهای اوراق بهادار را مورد مطالعه قر ار دادند تا دریابند چگونه می توان بهترین ها را برای سرمایه گذاری انتخاب نمود، که در این راستا انواع تحلیل ها از جمله تکنیکال و بنیادی، و نظریات از جمله نظریه پرتفولیو مارکویتز به وجود آمدند. اما شاید درک دقیق بسیاری از این مفاهیم برای سرمایه گذاران عادی سخت باشد. در حقیقت بسیاری از سرمایه گذاران بدنبال معیاری برای مقایسه سهام با یکدیگر و انتخاب بهترین ها هستند که در این خصوص نیز معیار E/P می تواند راهگشا باشد؛ لیکن این ضریب به تنهایی شاید این قابلیت را نداشته باشد که بتوان بوسیله آن بهترین ها را انتخاب نمود، زیرا بسیاری از موارد تاثیرگذار در ضریب مذکور مستتر است (جهانخانی و مرتضوی نیا، 1390) لذا در این جا معیار دیگری به نام E/P جلورو معرف می شود. اهمیت این معیار در دو مدل تیوریکی رشد درآمد غیر عادی و مدل اولسون جوتنر ناروس نهفته است (Ohlson & Juettner-Nauroth, 2005) این دو مدل نشان دادند که نسبت E/P جلورو، تابعی از رشد درآمد و ریسک می باشد. در عمل، این نسبت جهت تشکیل استراتژی های سرمایه گذاری به کار می رود و توسط کارگزاران (شرکت در بورس) به عنوان توجیهی برای سبد سهام توصیه شده به کار می رود (Bradshaw, 2002). از آن مهم تر، جامعه سرمایه گذاری این نسبت را به عنوان معیاری از انتظارات بازار از رشد آینده تفسیر می کنند (Chan,et al.,2003).

Keywords:

نسبت سود به قیمت , رشد فروش , ریسک فروش