اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه هایدینی بر تاب آوری و رغبت های شغلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر تاب آوری و رغبت های شغلی دانش آموزان پایه اول متوسطه شهرستان چهاردانگه انجام گردید. پژوهش مورد مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل انجام پذیرفت. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانشآموزان دختر پایه اول متوسطه مشغول به تحصیل در دبیرستان های شهرستان چهاردانگه تشکیل دادند. به منظور انتخاب آزمودنی ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل15 نفر جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش مدت 9 جلسه ی 90 دقیقه ای تحت آموزش مثبت اندیشی بر مبنای آموزه های دینی قرار گرفتند. در پایان دوره آموزش، پس آزمون اجرا گردید. پرسشنامه های مورداستفاده در پژوهش پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون و فرم کوتاه رغبت سنج شغلی استرانگ بود. داده های جمع آوریشده با استفاده از نرم افزار SPSS ، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که 1- بین عملکرد دو گروه در پس آزمون تابآوری تفاوت معناداری وجود دارد. 2- بین عملکرد دو گروه در پس آزمون رغبت شغلی، تفاوت معناداری وجود دارد. در مجموع مثبت اندیشی بر مبنای آموزه های دینی، موجببهبود شاخص تاب آوری و تغییر نسبی در رغبت های شغلی تحصیلی دانش آموزان شده است.

Keywords:

تاب آوری , رغبت شغلی , مثبت اندیشی با نگرش دینی