تاثیر زوج درمانی شناختی؛ رفتاری در تعارض و بی رمقی زناشویی

تعارض و کشمکشهای طولانی زوجین و تنش برآمده از آن مایه بیرمقی زناشویی و نابسامانی در کارکرد خانواده است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی زوجدرمانی شناختی- رفتاری بر تعارض و بیرمقی زناشویی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده زوجین آموزگار شهر نورآباد در سال 1395 بود. 64 نفر با روش غیر تصادفی در دسترس از میان جامعه پژوهش انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه 32 نفری (هر گروه 16 زن و شوهر) آزمایش و گواه گمارده شدند. زوجین گروه آزمایش در 12 جلسه مداخله، هفتهای 75 دقیقهای شرکت کردند. ابزار گردآوری دادهها سیاهه بیرمقی زناشویی پاینز (1996) و پرسشنامه تعارضهای زناشویی ثنایی (1387) بود. دادهها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافتههای این پژوهش نشان داد آموزش مهارتهای شناختی- رفتاری بر تعارضهای زناشویی F=18/34)،(P= 0/001 و بیرمقی زناشویی F=18/11)،(P= 0/001 تاثیرگذار است. با توجه به یافتههای پژوهش، میتوان گفت که درمان شناختی- رفتاری با تغیر باورهای منفی زوجین و کمک به جلوگیری از تعارضهای زناشویی میتواند باعث کاهش تنش میان فردی و سرانجام کاهش بیرمقی زناشویی شود.

Keywords:

زوج , درمان شناختی- رفتاری , تعارض , بیرمقی , زناشویی