جایگاه آموزش مهارت های زندگی و شهروندی در برنامه درسی از دیدگاه دبیران مدارس مشهد

سابقه و هدف: امروزه علیرغم ایجاد تغییرات عمیق فرهنگی و تغییر در شیوه های زندگی، بسیاری از افراد در رویارویی با مسایل زندگی فاقد توانایی های لازم و اساسی هستند و همین امر آنان را در مواجهه با مسایل ومشکلات زندگی روزمره و مقتضیات آن آسیب پذیر نموده است. اگرچه نهادینه کردن اصول و مهارت های زندگی و خلق و خوهای شهروندی در یک جامعه تنها با آموزش افراد به نتیجه نمی رسد و همه ی بخش های جامعه اعم از نهادهای اقتصادی، سیاسی، مذهبی، فرهنگی، خانواده باید در این زمینه فعال باشند، اما تمرکز این پژوهش صرفا بر روی نهاد آموزش رسمی و کنکاش در برنامه درسی است. مواد و روش: پژوش حاضر به صورت توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دبیران دوره متوسطه مدارس مشهد شامل می باشند که از این تعداد با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان، 181 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزارهای ارزیابی متغیرهای تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی تک متغیره استفاده شد. یافته ها: آمار جمیعت شناختی نشان داد که 73 % آزمودنی ها دارای سطح تحصیلات لیسانس و 27 % نیز فوق لیسانس می باشند. 35 % دارای سابقه کار زیر 10 سال، 42 % سابقه کار بین 10 تا 20 سال و 23 % مابقی نیز دارای سابقه کار بالای 20 سال می باشند. استنتاج: نتایج تحقیق نشان داد که مهارت های عاطفی، شناختی و اجتماعی در برنامه درسی بالاتر از حد متوسط بوده است. همچنین نتایج نشان داد که از بین ابعاد مهارت های زندگی و شهروندی، بعد مهارت های اجتماعی دارای بالاترین جایگاه در برنامه درسی می باشد و ابعاد مهارت های شناختی و عاطفی نیز در رتبه های بعدی قرار می گیرند.

Keywords:

مهارت های زندگی , مهارت های شهروندی , برنامه درسی