فاصله ژنتیکی زیاد میان میگوی خلیج فارس Penaeus semisulcatus و زیرگونه آن P. semisulcatus persicus بر اساس ژن ND2 میتوکندریایی

بر اساس الگوی رنگ بندی بدن و آنتن شلاقی، دو گروه مورفولوژیک مشابه PS-I و PS-II، از فراوان ترین میگوی خلیج فارس Penaeus semisulcatus گزارش شده است. گروه 1 و PS-I به عنوان گونه اصلی و گروه 2 و PS-II، به عنوان گونه اصلی و گروه بوشهر را به خود اختصاص می دهد، به عنوان زیرگونه آن معرفی شده است. مطالعات مولکولی با استفاده از نشانگرهای میتوکندریایی D loop 16 و SrRNA و هسته ای ITS-II و ITS-I نشان داد ه اند که دو گروه مذکور، از نظر ژنتیکی از یک دیگر جدا هستند. اخیرا، ژن ND2 میتوکندریایی، به عنوان نشانگر در مطالعات فیلوژنتیک مطرح شده است. لذا، در این مطالعه، طول کامل این ژن جهت مقایسه مولکولی میان دو گروه فوق مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه تعیین توالی نشان داد، که ژن ND2 غنی از AT و طول کامل آن در هر دو گروه، 100 نوکلیوتید است و پروتیینی با 333 اسید آمینه کد می کند. فاصله ژنتیکی میان این دو گروه بر اساس ترادف نوکلیوتیدی و پروتیینی ژن ND2، به ترتیب 0/234±0/017 و 0/015±0/08 مقایسه داده های حاصل از این تحقیق، با سایر گونه های جنس Penaeus نشان داد فاصله ژنتیکی میان این دو گروه موفولوژیک مشابه، بیش تر از فاصله ژنتیکی میان تعدادی از گونه های جنس مذکور است.

Keywords:

میگو , خلیج فارس , ژن ND2 , فاصله ژنتیکی