دلالت های تکرار و موسیقی درونی حاصل از آن در اشعار مظفر النواب

مظفر النواب شاعر متعهد معاصر عراقی و یکی از پیشتازان اشعار سیاسی در ادبیات معاصرعرب به شمار میآید. وی زبان شعری را چونان سلاحی برای رسوا کردن حکومتهای عربی به کار میگیرد. این پژوهش، با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی، بر آن است که موسیقی درونی حاصل از تکرار و دلالتهای آن را در زبان شعری مظفر النواب بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان میدهد که شعر نواب از موسیقی درونی تکرار سرشار است. این موسیقی در کنار موسیقی بیرونی اشعار وی، زیباییهای موسیقی ایجاد میکند که حاصل تکرار آواها، واژگان، ساختارها و عبارتهایی هستند که معمولا در مقطعی شعری کوتاه، به شکلی متراکم تکرار شده و بر زیبایی نغمه های شعری نواب افزوده اند. بیشترین آوایی که در شعر وی تکرار شده، واجآرایی حرف (س) است، قصد نواب از تکرار واژگان در شعرش، تاکید و تمرکز روی این واژگان در جهت انتقال مقاصد شعریاش است. همچنین، عمده ترین سبب تکرار عبارتها و جملات در شعر وی، تاکید و تمرکز روی مفاهیم آنها و نهادینه سازی این عبارات در ذهن خواننده است. چنان که وی گاهی برای ایجاد موسیقی درونی در شعر خود و غنیسازی جنبه ادبی آن و نیز ارتباط بهتر خواننده با اشعار وی درجهت جذب مخاطبانش، از تکرار ساختار نحوی در شعر خود بهره جسته است.

Keywords:

تکرار , واج آرایی , موسیقی درونی , مظفر النواب , شعر معاصر عربی