تحلیل سیاست صادرات گاز به کشورهای هند وپاکستان در چارچوب نظریه بازی ها

ایران از حیث برخوردار بودن از ذخایر اثبات شده گاز طبیعی، در رتبه دوم جهان بعد از روسیه قرار دارد. برای گاز طبیعی، استفاده های گوناگونی وجود دارد که یکی از آن ها صادرات است. در ایران، بحث صادرات گاز طبیعی به کشورهای مجاور از بحث های چالش برانگیز است. از طرفی، صادرات گاز ایران به کشورهای مجاور، جزء اهداف اصلی مسیولان است و از طرفی دیگر، برخی کارشناسان، موارد استفاده دیگر غیر از صادرات را برای منابع گاز طبیعی کشور، پیشنهاد می دهند. در عین حال، بازارهای هدف بالقوه برای صادرات گاز ایران، هنوز به کامل بررسی و مقایسه نشده است که درصورت صادرات گاز، کدام بازارها می توانند بیشتر تامین کننده منافع ملی باشند یکی از بازارهای هدف صادرات گاز ایران، بازار گاز کشورهای پاکستان و هند است. در مورد تحلیل گازرسانی به کشورهای هند و پاکستان، تاکنون هیچ مطالعه ای مبتنی بر چهارچوب نظری مشخصی صورت نگرفته است. در این مقاله، با توجه به مبانی نظریه بازی ها سعی شده است سیاست صادرات گاز از طریق ایران و روسیه به کشورهای یاد شده، تحلیل شود. چارچوب نظری ارایه شده، مبتنی بر بازی های به شکل ایتلافی است که بر اساس مبانی نظری بازی های همکارانه است و حل آن بر اساس اصول مطرح شده توسط ماسکین (2003) است. نتایج این تحقیق، نشان می دهد که ارزش ملحق نشده روسیه و ایران به این ایتلاف بیش از ارزش پیوستن به آن است، پس برای هر دو کشور بهتر است به صادرات گاز به این دو کشور مبادرت نورزند.

Keywords:

نظریه بازی ها , بازی به شکل ایتلافی , بازی های همکارانه , سیاست صادرات گاز