تحلیلی بر پنج دهه تجربه مدیریت و برنامه ریزی شهری در طرحهای توسعه اراضی عباس آباد تهران

بررسی ناکارآمدی و عدم موفقیت طرح های توسعه شهری در ایران، مورد توجه پژوهشگران متعددی از گذشته تا حال بوده است. در این پژوهش، به تحلیل تجربیات مدیریت و برنامه ریزی شهری در طرح های توسعه اراضی عباس آباد تهران پرداخته می شود. اراضی عباس آباد، در طی دهه های گذشته همواره یکی از مسایل مهم برنامه ریزی و مدیریت شهری تهران بوده است. آخرین طرح جامع مصوب این اراضی مربوط به سال 1384 می باشد. آنچه امروز با گذشت بیش از یک دهه از شروع اجرای این طرح دیده می شود، نه یکسره انتقادات اساسی از معضلات و مشکلات به برنامه ریزان و مدیران شهری است و نه یکسره می توان فرایندهای آن را در چارچوب اهداف عالی برنامه ریزی و مدیریت شهریدانست. این تلفیق دوگانه، کمک می کند تا هم راهکارهای عملی که با موفقیت همراه بوده اند، مورد بررسی قرار گیرد و هم چالش هایی که در فراروی مدیریت شهری بوده است. این پژوهش با تمرکز بر روی مفهوم حکمروایی شهری، تحلیل طرح های توسعه در اراضی عباس آباد و تحلیل تجربیات جهانی، تلاش می کند تا تجربیات پنج دهه مدیریت و برنامه ریزی شهری را مورد تحلیل قرار دهد.

Keywords:

طرح های توسعه شهری , پارک های شهری , حکمروایی شهری , اراضی عباس آباد , تهران