رابطه عزت نفس با کیفیت تدریس معلمان درونگرا و برونگرا در دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از بررسی رابطه عزت نفس با کیفیت تدریس معلمان درونگرا و برونگرا در دوره ابتدایی درمنطقه 14 . این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر کنترل متغیرها از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه پژوهش عبارت بودند از کلیه معلمان مدارس ابتدایی شاغل منطقه 14 تهران که در سال 95 - 96 مشغول به کار بودند، که تعداد 112 نفربه روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار های پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه عزت نفس آیزنک،پرسشنامه کیفیت تدریس سراج و پرسشنامه شخصیت آیزنک. تجزیه و تحلیل داده ها نیز به وسیله آزمونهای همبستگیپیرسون و رگرسیون انجام گرفت. یافته ها نشان داد عزت نفس با دو مولفه روابط بین فردی و اجرا رابطه مثبت معناداری رادارد از طرفی عزت نفس با دو مولفه اجرا و روابط بین فردی در معلمان درونگرا رابطه مثبت داشت و با طرح درس و ارزشیابیرابطه معناداری نداشت و عزت نفس با هیچ یک از ابعاد کیفیت تدریس در معلمان برونگرا معناداری نداشت. نتایج نشان دادعزت نفس می تواند اجراو روابط بین فردی را در معلمان متاثر کند.

Keywords:

عزت نفس , درونگرایی , کیفیت تدریس , معلمان