تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و محتوای کلروفیل و پرشدن دانه جو در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و محتوای کلروفیل و پرشدن دانه جو در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 انجام شد.فاکتورهای ازمایشی شامل سطوح آبیاری (عدم آبیاری یا دیم، آبیاری در مرحله چکمه دهی یا آبستنی، آبیاری در مرحله خوشه دهی) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد میکوریزا، ازتوباکتر، کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریزا) را شامل می شدند. نتایج نشان داد بیشترین وکمترین عملکرد دانه به ترتیب 314/9 و 213/2 گرم در متر مربع مربوط به آبیاری تکمیلی در مرحله چکمه دهی با کاربرد توام قارچ میکوریزا و ازتوباکتر و عدم کاربرد کودزیستی در شرایط دیم بود. بیشترین کلروفیلa، b ، کارتنویید و کل به ترتیب 1/76، 0/88، 0/83 و 2/64 در آبیاری تکمیلی در مرحله چکمهدهی و با کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر، کمترین مقادیر این صفات به ترتیب 1/55، 0/78، 0/54 و 2/34 نیز در حالت عدم آبیاری (دیم) و عدم کاربرد کودهای زیستی بدست آمد.

Keywords:

جو , آبیاری تکمیلی , کودهای بیولوژیک , محتوای کلروفیل و سرعت پر شدن