بررسی روش های بارگذاری افزایشی و تیوری فازی در تحلیل عدم قطعیت پایداری سد و دیوار وزنی ( مطالعات موردی: سد وزنی Folsom و دیوار سیل بند پروژه راه اربعین )

در تحقیق حاضر یک دیور وزنی با استفاده از روش بارگذاری افزایشی و یک سد وزنی با استفاده از مجموعه های فازی مورد بررسی عدم قطعیت قرار گرفت. در مدل اول، پایداری دیوار وزنی سیل بند موجود در پروژه راه اربعین با استفاده از بارگذاری افزایشی مورد تحلیل عدم قطعیت قرار گرفت، در این تحلیل ارتفاع آب و نیروی زلزله در دو ترکیب بارگذاری جداگانه با گام افزایشی مشخصی به مدل دیوار وزنی در برنامه CADAM اعمال گردید که نتایج نشان داد در هر ارتفاعی از آب در وجه بالا دست دیوار، دیوار همچنان پایدار خواهد بود و در ترکیب بارگذاری حاوی نیروی زلزله، تا زمانی که شتاب افقی زلزله کمتر از 0/45g باشد، دیوار پایداری خود را حفظ خواهد کرد. در تحلیلی دیگر، پایداری تنشی سد وزنی Folsom با استفاده از مجموعه های فازی و نرم افزار ANSYS مورد تحلیل عدم قطعیت قرار گرفت. نتایج فازی تنش ها در سد نشان داد چنانچه عدم قطعیت های کوچک در پارامترهای ورودی به طور همزمان بر مدل اعمال گردند می توانند به عدم قطعیت های بزرگ و غیر منتظره ای در پارامترهای خروجی منجر شوند. به عنوان مثال وجود 10 درصد عدم قطعیت در پارامترهای ورودی مدل سد بتنی وزنی می تواند به 350 درصد عدم قطعیت در تنش های بحرانی بدنه سد منجر گردد.

Keywords:

عدم قطعیت , مجموعه های فازی , بارگذاری افزایشی , سد وزنی , Folsom , دیوار وزنی , پرژه راه اربعین , ANSYS , CADAM