شرایط جرم انگاری بدحجابی با تاکید بر حق یا حکم بودن پوشش اسلامی

از نظرگاه فقه و حقوق اسلامی حجاب، یک حکم شرعی تکلیفی است و قانونگذار به لحاظ درک این موضوع، به جرمانگاری بدحجابی و بیعفتی اقدام کرده است؛ اما در جامعه کنونی ایران، انتخاب پوشش، تمایل به متنوع پوشی و نمایش دادن بدن درحال تبدیل به یک مطالبه اجتماعی است و مردم پوشش را به مثابه یک حق شخصی و فردی تلقی میکنند. هدف مقاله کنونیبا بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی، تبیین شرایط جرمانگاری بدحجابی و بی حجابی با فرض انگاره حق فردی بودن انتخابنوع پوشش در جامعه با تاکید بر مسیله حق و حکم شرعی بودن پوشش است. یافته ها و نتایج تحقیق حاکی از این است که بااحراز سه شرط یا صافی مهم (اصول نظری، پیش فرض ها و کارکردها)، جرمانگاری رفتاری میسر است. براساس صافی اصول بایداثبات شود که دولت به مداخله در حوزه حقوق و آزادی های فردی شهروندان از طریق ممنوعیت یا ایجاد محدویت کیفری مجازاست. در اصل جرم انگاری بدحجابی از منظر فقه و حقوق جزا و جرم شناسی تردیدی نیست؛ بلکه محل بحث در چگونگی احرازشرایط پذیرش جرم بودن این معضل فرهنگی و روش اجرای قانون امر به معروف و نهی از منکر است.

Keywords:

حق فردی , حق اجتماعی , حکم , حجاب , جرمانگاری حجاب