بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف از این پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر رضایت مندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان متقاضی طلاق در مراکز مشاوره شهر بابل در سال 1397 بود. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود با استفاده از این روش از بین جامعه آماری تعداد 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر کنترل 15 نفر گمارده شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت هفته، هر هفته در یک جلسه درمان 60-90 دقیقه ای درمان طرحواره درمانی را دریافت نموده اند گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس MANCOVA با بهره گیری از نرم افزار SPSS تجزیه تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش طرح واره درمانی موجب افزایش رضایت مندی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. p<0/001 بر این اساس می توان نتیجه گرفت اثربخشی طرح واره درمانی بر رضایت مندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد

Keywords:

طرح واره درمانی , رضایتمندی زناشویی , زوجین متقاضی طلاق