بررسی آلودگی صوتی در بخش های مراقبت های ویژه و اورژانس بیمارستان شهید مدنی تبریز

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 481

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BEMED03_078

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

Abstract:

بیمارستان به عنوان محیط ارائه خدمات درمانی تحت تاثیر منابع آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان آن تاثیرات منفی داشته باشد. بنابراین داشتن یک منبع اطلاعاتی دقیق در خصوص میزان آلودگی صوتی در بخش های مختلف بیمارستان ها ضروری می باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف ارزیابی وضعیت آلودگی صوتی در بخش های مراقبت های ویژه و اورژانس بیمارستان قلب شهید مدنی تبریز انجام گردید. این مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد که در تابستان سال 1395 در بخش های مراقبت های ویژه (ccu) و اورژانس بیمارستان قلب شهید مدنی شهر تبریز انجام گرفت. میزان تراز فشار صوت در سه شیفت کاری (صبح، عصر و شب) و در هر شیفت در سه نوبت مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین مقادیر متوسط تراز فشار صوت LP در بخش های مختلف بیمارستان شهید مدنی تبریز تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین در بخش های مراقبت های ویژه تفاوت معنی داری بین مقادیر LP شیفت های صبح و شب (LP شیفت شبح LBP شیفت صبح و بین مقادیر LBP شیفت های عصر و شب (LBP شیفت شب LBP شیفت عصر) تفاوت معنی داری وجود داشت. در حالی که در بخش اورژانس تفاوت معنی داری بین مقادیر متوسط تراز فشار صوت (LBP) در شیفت های مختلف بخش اورژانس مشاهده نشد. با توجه به نتایج این تحقیق لازم است اقدامات اصلاحی در جهت کاهش و کنترل آلودگی صوتی در این بیمارستان انجام پذیرد.

Keywords:

آلودگی صوتی , بیمارستان , متوسط تراز فشار صوت

Authors

وحید محبی

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده بهداشت، ایران

نصیبه نارنجی

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده بهداشت، ایران

ساناز سبزیچی

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده بهداشت، ایران

مهدی معبودی

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده بهداشت، ایران