اختلال های یادگیری و نقش آن در عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

نویسنده در این پژوهش به دنبال رابطه بین عوامل نارسایی در فهم و درک مطلب یادگیرنده، عقب ماندگی ذهنی، اختلال حسی، محرومیت فرهنگی، نقص و نارسایی زبان، مشکلات آموزشی به عنوان عوامل اختلال در یادگیری با عملکرد تحصیلی دانش آموزان می باشد. یکی از مهم ترین شاخه های روانشناسی و آموزش و پرورش کودکان استثنایی شاخه ناتوانی های یادگیری است. یادگیری ابزار عمده سازگاری انسان با محیط در حال تغییر خود است. اگر کودکان و نوجوانان در جهان پیشرفته و پیچیده امروز نتوانند یاد بگیرند، نمی توانند خوب زندگی کنند. فرد، اختلالی در یک یا چند فرآیند روانشناختی یعنی فرآیندهایی که توانایی ذهنی نامیده می شوند مانند حافظه، ادراک شنیداری، ادراک دیداری، زبان کلامی و تفکر دارد. در بین کودکان با نارسایی های یادگیری تفاوت چشمگیری بین توانایی افراد برای یادگیری در یک یا چند حوزه و آنچه واقعا یاد گرفته اند وجود دارد. منتهی باید در نظر داشت که عوامل گوناگونی علاوه بر نارسایی نیز ممکن است باعث این تفاوت شوند که از آن میان میتوان به عدم آموزش، نداشتن انگیزه، مشکلات روانی، مشکلات عاطفی و مانند آن اشاره کرد. با توجه به تجریه آموزشی و درمانی که محقق در زمینه مشکلات یادگیری کودکان داشته و همچنین علاقه و کنجکاوی فراوان در ارتباط با این علم جدید، محقق را بر آن داشته تا تحقیقی در زمینه رابطه اختلال های یادگیری بر عملکرد تحصیلی انجام دهد. تا با ارائه نتایج حاصل از این تحقیق مسئولین آموزش و پرورش و برنامه ریزان اجتماعی را در راستای ارتقای سطح علمی و بهداشت روانی جامعه یاری دهد.

Keywords:

اختلال یادگیری , عملکرد تحصیلی , نارسایی , سازگاری , ابتدایی