اثربخشی آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص: آزمون مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص: آزمون مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانش آموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص شهر کهره در سال تحصیلی 1397-1398 تعداد 34 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 17 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش های تحت آموزش روش تدریس سکوسازی قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اختلالات یادگیری کلورادو 2011 و مقیاس هوش وکسلر کودکان ویرایش چهارم وکسلر 2003 بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی- های شناختی دان شآموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص اثربخش بود. می توان گفت که نتایج، آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص را تایید کرد

Keywords:

منطقه تقریبی رشد , سکوسازی , توانمندی های شناختی , اختلالات یادگیری خاص