ضرورت بازنگری در سیاست گذاریها در بخش کشاورزی در ایران

درکشور ایران حدود 80 درصد تولیدات کشاورزی از کشاورزی آبی بدست می آید. اصلی ترین منبع تامین آب آبیاری در بخش کشاورزی منابع آب های زیرزمینی می باشد. بر اساس تحقیقات انجام گرفته توسط دکترطوریان(1402) اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی در کشور طی بازه زمانی 2003 الی 2019 بالغ بر 211 میلیارد متر مکعب می باشد. این عدد نشان می دهد که کشور سالیانه به طور متوسط 12 میلیارد متر مکعب آب زیرزمینی از دست داده است. حدود 80 میلیارد مترمکعب از ذخایر منابع آب زیرزمینی باقی مانده، با این روند اضافه برداشت 12 میلیارد سالانه، حدود 7 سال دیگر مخازن آب زیرزمینی به اتمام خواهد رسید. اگر این روند ادامه یابد خطر تبدیل دشت های کشور به کویر در آینده نه چندان دور (حداکثر 7 سال دیگر) بطور جدی وجود دارد و فلات ایران که هزاران سال در آن زندگی جریان داشته از رونق افتاده و به سرزمین ارواح تبدیل خواهد گردید. بنابراین، برای حفظ تمدن ها در دشت های ایران بایستی در برنامه های کشاورزی آبی تجدید نظر جدی نمود. دراین تجدید نظر بایستی مساحت کشاورزی آبی در کشور بسیار محدود گردد وکشت سبزیجات و صیفی جات در فضای بسته (گلخانه ها) انجام پذیرد. در اثر محدود کردن مساحت کشت آبی در آمد زارعین کاهش پیدا خواهد کرد که دولت بایستی به کشاورزان ذینفع کمک هزینه زندگی پرداخت کند. در تجدید نظر در بخش کشاورزی بایستی از کشاورزی آبی به کشاورزی دیم شیفت پیدا کنیم. خوشبختانه در طول رشته کوه زاگرس بارندگی خوبی برای توسعه کشت باغات مثمر دیم داریم.