ایجاد اشتغال برای جوانان یک ضرورت برای حفظ امنیت ملی کشور

2 آذر 1402 - خواندن 9 دقیقه - 181 بازدید

بیکاری جوانان خصوصا" جوانان تحصیلکرده یکی از چالش های اساسی پیش روی کشور میباشد. این چالش امنیت ملی و پایداری کشور را تهدید می نماید. بنابراین بایستی با استفاده از پتانسیل های بالقوه منابع طبیعی موجود در کشور در رفع چالش فوق اقدام نمود. در ذیل به راهکار های استفاده از منابع طبیعی بالقوه برای ایجاد اشتغال پرداخته شده است.

بخش آب

1- سالانه نزدیک به میلیارد ها لیتر منابع آب زیرزمینی آهکی (منابع آب استراتژیک) در استان های واقع در طول رشته کوه زاگرس صرف آبیاری باغ شهرها، فضای سبز شهری و خانگی،بخش کشاورزی و باغهای کم بهره می شود. طبق قانون توزیع عادلانه آب، آب زیرزمینی آهکی بایستی صرف آشامیدن شود و مصرف آن در سایر موارد ممنوع می باشد. برای مثال در استان فارس، در شهر شیراز و اطراف آن، سالانه 210 میلیارد لیتر منابع آب زیرزمینی آهکی برای آبیاری باغ شهرها، فضای سبز شهری و خانگی، و باغهای کم بهره مصرف می شود و از این طریق مردم فارس سالیانه مبلغ 210 میلیارد دلار را از دست می دهند (ارزش هر لیتر آب آهک 1 دلار در نظر گرفته شده است)(اسفندیاری و همکاران، 2014). پیشنهاد می گردد اختصاص منابع آب استراتژیک آهک به آبیاری باغ شهرها و فضای سبز شهری و خانگی متوقف و نیاز آب آنها از طریق استفاده از آب فاضلاب تصفیه شده و آب باران و جایگزینی درختان دیم به جای درختان آبی مرتفع گردد. با توجه به کیفیت خوب منابع آب زیرزمینی آهکی میتوان آن را بسته بندی نمود و بعنوان آب معدنی در داخل کشور و خارج از کشور به فروش رساند. با اختصاص 50 میلیارد لیتر آب آهک در استان فارس برای بسته بندی می توان سالانه حدود 50 میلیارد دلار در آمد ناخالص کسب نمود. با در نظر گرفتن 50 در صد در آمد فوق برای هزینه بسته بندی و فروش می توان به 25 میلیارد دلار در آمد خالص دست یافت. اگر برای هر جوان فارسی 5000 دلار در آمد در سال در نظر بگیریم می توان با درآمد خالص حاصله از فروش آب معدنی (25 میلیارد دلار) حدود 5000000 جوان بیکار را تامین در آمد نمود.

2- متوسط بارندگی سالانه استان های واقع در طول رشته کوه زاگرس بیش از 300 میلی متر می باشد که حدود 70 در صد آن از طریق تبخیر و تعرق از دسترس ما خارج می گردد. با توسعه باغات دیم مثمردر مناطق مستعد در طول رشته کوه زاگرس (نظیر باغات دیم انجیر، گل محمدی، انگور یاقوتی، بادام و...) میتوان از هدر رفت حدود 20 تا 30 در صد از بارندگی بصورت تبخیر و تعرق جلوگیری نمود. دانش بومی کشور در زمینه استفاده از آب باران و سیل برای تولید محصولات دیم نظیر انجیر، گل محمدی، بادام، خرما و انگور یاقوتی و عسکری بسیار قوی می باشد. اگر 10000000 هکتار اراضی شیب دار و اراضی مرتعی کم بازده را به امر توسعه باغات دیم مثمر اختصاص دهیم می توان برای 2000000 نفر(برای هر نفر 5 هکتار باغ دیم مثمر) از فارغ التحصیلان کشاورزی و منابع طبیعی در کشور اشتغال ایجاد نمود.

بخش صنعت گردشگری:

امروزه صنعت گردشگری به عنوان یک صنعت ارزشمند، درآمد زا و پایدار قلم داد میشود و کشور ها به شدت به دنبال گسترش این صنعت و استفاده از مزایای آن می باشند. درآمد سالانه این صنعت در بعضی از کشورها به مرز 100 میلیارد دلار امریکا می رسد. متاسفانه، علیرغم اینکه کشور ایران از نظر رتبه جاذبه های گردشگری در جهان در بین 10 کشور اول جهان قرار دارد، به دلیل در الویت قرار نداشتن توسعه صنعت گردشگری و نداشتن برنامه جامع توسعه صنعت گردشگری سهم در آمد کشور از این صنعت پایدار بسیار ناچیز می باشد. امید است دولت محترم متوجه اهمیت این صنعت شده و با تهیه یک برنامه جامع اقدام به توسعه آن نماید و از مزایای آن جامعه را برخواردار نماید. اعتقاد بنده بر این است که اگر دولت محترم اراده نماید که توسعه این صنعت را بطور جدی در دستور کار خود قرار دهد می توان برای هزاران جوان بیکار شغل ایجاد نمود.

ایجاد مراکز تحقیقاتی و توسعه فن آوری تک رشته ای:

امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرمایند علم سلطان (قدرت) است و کسی که به آن دست یافت بزرگ و عزیز می شود به وسیله آن و کسی که به آن دست نیافت خوار و ذلیل می گردد. به اعتقاد اینجانب جهان اسلام و بالاخص ما به عنوان شیعه ایشان توجه به اهمیت گفتار گوهر بار ایشان نداشتیم و بایستی در قیامت از باب غفلت در بی توجهی به نصایح ایشان در باب علم جوابگوی ایشان باشیم. برای نمونه اگر به سخن گوهر بار ایشان توجه می کردیم شاهد خروج صد ها هزار جوان نخبه از کشور در سالیان گذشته نبودیم و قدرت کشور ما به گونه ای بود که ظالمان در جهان به خود اجازه نمی دادند که در مقابل ما بایستند. سرمایه واقعی و پایدار هر کشور جوانان نخبه آن کشور می باشد و بایستی با فراهم نمودن زمینه در داخل کشور برای فعالیت های علمی و تحقیقاتی آنها از خروج آنها از کشور ممانعت به عمل آید و از وجود آنها در توسعه پایدار کشور استفاده نمود. به نظر بنده با ایجاد مراکز تحقیقاتی و توسعه فن آوری تک رشته ای در کشور می توان جوانان نخبه را در این مراکز بکار گرفت و با تولید فن آوری به ثروت دست یافت. برای مثال اگر در کشور 5000 جوان نخبه فیزیک وجود دارد می توان با ایجاد 5 مرکز تحقیقاتی فیزیک در سطح کشور آنها را در این مراکز به کار گرفت و از نتایج تحقیقات انجام شده در این مراکز ثروت بدست آورد. بنابراین، می توان با ایجاد مراکز تحقیقاتی و توسعه فن آوری تک رشته ای در کشور تمام جوانان نخبه در رشته های مختلف را بکار گرفت و از این رهگذر به توسعه پایدار کشور و همچنین عمل به سخن مولایمان دست یافت.

ممنوعیت صادرات مواد خام منابع طبیعی به خارج از کشور:

10 درصد منابع طبیعی جهان در ایران میباشد این در حالیست که 1 در صد جمعیت جهان در ایران سکونت دارد. لطف خداوند 10 برابر بیشتر از سایر ملل شامل ملت ایران شده است. آیا ما قدر این لطف را دانسته و شکرگزارآن بوده ایم؟ به نظر بنده خیر، چون که عمدا" مواد منابع طبیعی را به صورت خام برداشت و صادر می نماییم. خام فروشی منابع طبیعی هدر دادن آن و کاری غیر عاقلانه می باشد. برای مثال ارزش افزوده یک بشکه نفت خام بیش از 1000 دلار امریکا می باشد، ولی ما متاسفانه بشکه ای 40 دلار می فروشیم و یا ارزش افزوده گیاهان دارویی بسیار بالا می باشد، ولی ما آن را با قیمت ناچیز صادر می کنیم. بنابراین، بایستی با استفاده از توان علمی جوانان نخبه کشور و با حمایت و توسعه شرکت های دانش بنیان این مشکل بزرگ را حل نماییم و مشتقات استخراج شده از مواد خام منابع طبیعی را با قیمت بالا صادر نماییم. جهت اجرای پیشنهاد بالا می توان هزاران جوان نخبه کشور را در قالب شرکت های دانش بنیان بکار مشغول نمود.

جایگزینی سوخت مورد نیازکشور از منابع فسیلی به منابع سبز و پاک:

سوخت های فسیلی دو اشکال عمده دارند، اول آلایندگی آن، دوم تجدید ناپذیری آن. بنابراین، در بحث امنیت انرژی در بلند مدت برای کشور بایستی سیاست گذاری و برنامه ریزی در جهت تامین انرژی مورد نیاز کشور از منابع انرژی های تجدید پذیر و پاک باشد. خوشبختانه موقعیت کشور ایران بر روی کره زمین در جایی قرار گرفته است که از انرژی های تجدید پذیر نظیر نور خورشید و باد می توان از بازده بالایی استفاده نمود. برای تحقیقات، طراحی و اجرای طرح های تامین انرژی از منابع تجدید پذیر می توان از توان علمی نخبگان جوان در قالب شرکت های دانش بنیان استفاده نمود. به نظر اینجانب می توان هزاران جوان نخبه را جهت اقدام فوق بکار گرفت.