سیاست درونماندگار؛ مسیری برای توسعه ایران نوین
پیشتر درباره سیاست درونماندگار بحث کرده بودیم و در این نوشته نیز بیشتر به شرح این مفهوم پرداخته ایم و ارتباطش را با مسیر توسعه برای ایران مشخص نموده ایم. لازم به ذکر است که این مفهوم با این تشریح تاکنون جایی استفاده نشده است.
سیاست درونماندگار، مسایل را بومی می نگرد و در حین تحلیلی نگریستن و جداکردن مسایل نسبت به زمان و مکان خود، ترکیبی ست؛ به عبارتی در حین گسست مسایل و راه های برونرفت از آنها، یکپارچگی را حفظ میکند تا ایده های سیاستی در تعارض با همدیگر قرار نگیرند.
سیاست درونماندگار مبتنی بر واقعیت است و ایدئولوژی را مقدم بر آنچه در عالم خارج میگذرد نمیبیند. بنابراین واقع نگر است و پشت شیشه کبود ایدئولوژی ثابت نمی ماند گرچه به طور کلی نسبی انگار نیست و مفاهیم کلی را مانند عدالت، تساوی حقوق و... را میتواند به عنوان یک حقیقت کلی در جلوی چشم خود هنگام برنامه ریزی ها ببیند. در سیاست درونماندگار، سوسیالیسم یا سرمایه داری؛ دولتی یا خصوصی کردن وسایل تولید، مقدم بر وضعیت متعین نیست، بلکه وضعیت است که سوسیالیسم و سرمایه داری را تشخیص و چگونگی اجرای آن را نشان میدهد. در نظامهای ایدئولوژیک تحت هر شرایطی، ایدئولوژی مقدم بر وضعیت میشود ولو به صورت تحمیلی اما در سیاست درونماندگار، تمامی ایدئولوژیها به مثابه یک نظریه علمی برای کاربرد در رتق و فتق امور مردم به عمل میآید.
در مسیر توسعه ای ایرانی نوین با سیاست درونماندگار نیز بایستی ایده ها در جزئیت و کلیت همزمان نگریسته شود؛ مسایل در واقعیت محض خود، لیسیده از ایدئولوژی نگریسته میشود. به عنوان مثال هر استانی به تنهایی مسایلش بررسی میگردد و هر سازمانی جداگانه برای اصلاحات و بهبود اثربخشی اش گام برداشته میشود اما هر کدام از این بخشها، در یک وحدتی تجمیع میگردند که این وحدت، مسئله یکپارچگی و بهبود عملکرد مدیریتی کشور در سطحی کلان را به دنبال خواهد داشت. امروزه دیگر نمیتوان نسخه ای که برای پایتخت نوشته شده را برای شهرهای دیگر نوشت و همچنین هر شهری و هر نهادی بنابر مقضیات خاص خودش بایستی جداگانه سازوکاری داشته باشد اما تمامشان در یک سیستم نظارتی و مدیریتی بایستی قابل جمع باشند تا مشکل بزرگتری یعنی آشفتگی سیستماتیک در کشور به وجود نیاید.
هر واحد عملکردی نیز بنابر مقتضیات خاص خود جدا میگردد به عنوان مثال واحدهای بخش خصوصی با تعاونی و دولتی متفاوت است اما نمایندگان هر کدام از این واحدها با مفصل بندی در قالب کمیته هایی مشترک میتوانند این پراکندگی را کاهش دهند.