بررسی نقش حقوق شهروندی در توسعه پایدار شهری از منظر قوانین و مقررات

امروزه در آغاز هزاره سوم، مفاهیم و آرمان هایی چون توسعه پایدار، اومانیسم، توسعه انسانی و غیره، بیش از هر دوره دیگری انسان و مسائل پیرامون آن را مورد توجه قرار داده و خواستار برقراری عدالت و فراهم سازی امکانات زندگی برای تمام مردم شده است. در این میان طرح مباحثی اشتقاقی همچون حقوق شهری و حقوق شهروندی که بر سه اصل حقوق مدنی، حقوق سیاسی و حقوق اجتماعی بنیان نهاده شده است، از جمله موضوعاتی است که می تواند در افزایش کیفیت زندگی، تعامل مناسب شهر نشینان و شفافیت روابط میان آنها و نیز با نهادها و ساختارهای مختلف موجود شهر اهمیت فراوانی داشته باشد. این موضوع بویژه در کشورهای درحال توسعه همچون ایران که نسبت شهرنشینی بسیار بالایی دارند، باید از جایگاه بسیار مهمی از نگاه قوانین ملی و منطقه ای مانند قانون شهرداری ها برخوردار باشد. از این رو، با عنایت به اهمیت مسئله مورد مطالعه، پژوهش حاضر به بررسی جایگاه حقوق شهروندی از نگاه قانون شهرداری های ایران پرداخته است. نتایج این مطالعه که با استفاده از روش مطالعه اسنادی و با رویکرد تحلیل محتوا انجام پذیرفته، بیانگر ضعف آشکار توجه به اصل حقوق شهروندی در میان نهادهای قانون گذار قانون شهرداری ها در توجه به تشکیل بخش های مدنی جامعه و شهروندان می باشد که این موارد در مجموع، لزوم بازنگری در روابط دو سویه بین شهروندان و قوانین شهری را گوشزد می کند

Keywords:

حقوق شهروندی , شهرداری , قانون شهرداری , توسعه پایدار