مروری بر زراعت مولکولی در گیاه جو (.Hordeum vulgare L)

استفاده از زراعت مولکولی چشم انداز امیدبخشی را برای تولید ترکیبات دارویی و صنعتی در مقیاس وسیع با هزینه کم ارائه می کند. افزایش تقاضا برای داروهای زیستی، صرف هزینه های بالا و ناکارآمدی سیستم های تولید فعلی، گیاهان تراریخت را به عنوان نسل نوین بیوراکتورها مورد توجه بیشتری قرار داده است؛ اما تعیین بهترین پلتفورم گیاهی برای بیان پروتئین های نوترکیب، یکی از مباحث مهم در زراعت مولکولی می باشد. تاکنون پلتفورم های بیانی متعددی بر این پایه جهت تولید پروتئین های بیگانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این میان استفاده از بذرهای خشک غلات یکی از کارآمدترین روش هایی است که برای انباشتن پروتئین های نوترکیب مورد استفاده قرار گرفته است. از طرفی گیاه جو به دلیل مدیریت آسان کشت، محتوای بالای پروتئین و تنوع پروتئینی کم، تطبیق پذیری بالا با شرایط آب و هوایی و هزینه تولید پایین، کاندید مناسبی برای استفاده در پلتفورم های بیان پروتئین های نوترکیب می باشد. علاوه بر این، طبیعت خودگرده افشان بسیار شدید گیاه جو همراه با عدم توانایی تولید دورگه های بارور با گیاهان زراعی خویشاوند یا گونه های وحشی، یک سازوکار وراثتی ایجاد می کند، که عملا از پراکندگی ناخواسته ژرم پلاسم تغییر یافته ژنتیکی تحت شرایط مزرعه ای جلوگیری می کند. همچنین ایران یکی از مراکز تنوع جو در خاورمیانه بوده و تنوع ژنتیکی وسیع و بومی بودن جو در این منطقه، دارای اهمیت خاصی برای اصلاحگران می باشد.

Keywords:

تراریختی , رویان زایی رویشی , غلات , زراعت مولکولی , کشت بافت