پاسخ گندم به کاربرد مواد محرک رشد گیاهی در شرایط تنش خشکی

این تحقیق با هدف کاربرد مواد محرک رشد به منظور کاهش تنش خشکی در گندم به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا گردید. کرتهای اصلی شامل دو سطح آبیاری بعداز ۷۰ و ۱۴۰ میلیمتر تبخیر و کرتهای فرعی شامل شش تیمار شاهد، محلول پاشی اسید آمینه، کود آبیاری هیومیک اسید به میزان ۵ کیلوگرم در هکتار، محلول پاشی فولویک اسید، محلول پاشی عصاره جلبک دریایی، مایه زنی باکتری ازتو باکتر و ترکیبی از مواد محرک رشد بود. داده های عملکرد و اجزای عملکرد توسط نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه میانگینها با آزمون چند دامنهای دانکن انجام شد . نتایج در ایلام نشان داد که هر چند تنش خشکی سبب کاهش معنیدار عملکرد دانه، اجزای عملکرد و عملکرد زیستی شد اما کاربرد مواد محرک رشد باعث بهبود نسبی عملکرد گردید. کاربرد ترکیبی از مواد محرک رشد، تیمار برتر بوده و با عملکرد دانه برابر با ۵۸۷۲ کیلوگرم در هکتار، ۱۲/۹ درصد افزایش عملکرد بدست آمد. در شرایط تنش خشکی، کاربرد فولویک اسید و در شرایط بدون تنش خشکی، کاربرد اسید آمینه اثر بیشتری بر بهبود عملکرد دانه گندم داشت و به ترتیب ۵۴۵ و ۴۲۸ کیلوگرم در هکتار افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد تولید کرد. در داراب، تیمارهای اسید آمینه، فولویک اسید و عصاره جلبک، در اصفهان، عصاره جلبک دریایی، در بهبهان ترکیبی از مواد محرک رشد و کاربرد تیمار اسید هیومیک و مایه تلقیح ازتوباکتر و در کرمانشاه، بیشترین عملکرد دانه از تیمار محلول پاشی اسید فولویک بدست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش در مناطق مختلف کشور، میتوان اظهار داشت که ترکیبی از مواد محرک رشد نسبت به تیمار شاهد باعث بهبود اجزای عملکرد و عملکرد گندم شد. در بین مواد محرک رشد، بهترین نتیجه با کاربرد اسید آمینه حاصل گردید.

Keywords:

تنش خشکی , گندم , محلول پاشی , مواد محرک رشد