بررسی سرولوژیکی توکسوپلاسموزیس در معلولان ذهنی و ارتباط آن با موارد مثبت IgG مادران در شهرستان بابل

توکسوپلاسموزیس یکی از بیماری مشترک بین انسان و حیوانات با بروز بالا است. با توجه به راه های انتقال، آلودگی به انگل نه تنهادر بین جوامع و مناطق جغرافیایی مختلف دارای شیوع متفاوت است. معلولین ذهنی یعنی افرادی که به لحاظ ویژگی های خاص جسمانی،ذهنی، عاطفی و شرایط نگهداری با افراد دیگر جامعه متفاوت هستند، میتوانند به طریق مختلف در معرض آلودگی با توکسوپلاسموز قرارگیرند، هدف این مطالعه تعیین میزان آلودگی در مراکز نگهداری معلولین ذهنی تحت پوشش بهزیستی و ارتباط آن با موارد IgG مثبتمادران و سن افراد در شهرستان بابل می باشد. در این تحقیق که در سال ۱۳۹۳ انجام شد، ۱۱۸ فرد عقب مانده ذهنی، با استفاده از روش(متصل به آنزیم فلورسانس روش) ELFA مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان میدهد که ۵۸ (۴۹.۱۵%) در بروز آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسما مثبت نشان دادند که با بالا رفتن سن تیتر آنهانیز افزایش را نشان می دهد. حداکثر تعداد ۴۳ (۵۹.۱%) در بازه تیتر آنتی بادی ۱۰۶۸ IU/ml و حداکثر موارد مثبت آنتی بادی درافراد بیشتر از ۴۵ سال مشاهده شده است. بسیاری از بیماران مبتلا به IgG مثبت جوان بودند. میان میزان فراوانی آنتی بادی های ضدتوکسوپلاسما معلولان ذهنی و مادرانشان رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

سرواپیدمیولوژی , توکسوپلاسموز , معلولان عقب مانده ذهنی , بابل