راهبردهای کمکی، جهت بهبود مشکل کمبود اعتماد به نفس در کودکان نابینا

کمبود اعتماد به نفس در افراد نابینا سبب شده است که به صورت موثر نتوانند نیازها و علایق خود را به ظهور رسانند. این افراد از فقدان عضوی مهم با عنوان چشم و به اصطلاح نابینایی رنج میبرند. روش این پژوهش کتابخانه ای است که به روش فراتحلیلی چندین مقاله، کتاب و محتوا مورد مورد مطاله قرار گرفته است و با تلفیق متفاوت و ساختاری مقالات، کتابها و محتواهای متفاوت به محتوای جدید رسیدهایم. مطالب و محتوای مورد نظر در سه فاز بیان شد فاز اول به علت کمبود اعتماد بنفس در کودکان نابینا وفاز دوم نشانه های کمبود اعتماد بنفس در کودکان نابینا و فاز سوم به راهبردهای کمکی برای ارتقا سطح اعتماد بنفس کودکان نابینااشاره دارد و در نتایج به دست آمده در فاز اول میتوان برای کمبود اعتماد به نفس در افراد دلایلی را ذکر کرد. که ابتدا منشا جسمانی دارد که میتواند به صورت محیطی یا وراثتی باشد را در نظر گرفت، سپس آسیب یا لطمه روانی وارد عمل میشود که به کمبود اعتماد به نفس منجر میشود و در نهایت تخریب عملی شکل میگیرد که فرد در انجام فعالیتهایی ناتوان میگردد و در فاز دوم به نشانه های کمبود اعتماد بنفس در افراد برای شناسایی اشاره شده که مولفه های مهم روابط اجتماعی، چالشهای عملی، محدودیت دیداری و روابط کاری و مالی بررسی شدند و نشانه های ساختاری تعیین گردید و در فاز سوم راهبردهای کمکی جهت بهبود کمبود اعتماد بنفس در کودکان نابینا در سه سطح فکری، عملی و فکری- عملی مطرح شد.

Keywords:

اعتماد بنفس , کودک , کمک , راهبرد , نابینا.