اثر مدیریت آبیاری بر عملکرد گوجه فرنگی در خاک سبک

امروزه محدودیت منابع آبی موجب استفاده از انواع روشهای مدیریت منابع آب در راستای حفظ و ذخیره آب یا افزایش بهره وری آب شده است. یکی از این روشهای متداول، استفاده از کمآبیاری میباشد که معمولا منجر به تنش آبی گیاه میشود که البته تا محدوده خاصی اثر این تنشها بر گیاه اهمیت زیادی ندارد. در این پژوهش که در شرایط گلخانه ای در شهرستان اردبیل بر روی گیاه گوجه فرنگی انجام شده است انواع مدیریت مصرف آب در خاک سبک مورد بررسی قرار گرفته است. تیمارهای آزمایش شامل زمان اعمال آبیاری (آبیاری در زمان تخلیه ۲۰، ۵۰، ۶۵ و ۸۰ درصد آب قابل نگهداری خاک) و درصد اختلاط خاکاره با خاک (صفر، ۵،۱۰ ،۱۵ و ۲۰ درصد حجمی) بودند که در چهار تکرار اجرا شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش تنش رطوبتی میزان عملکرد و تعداد میوه (در سطح یک درصد) کاهش یافت، به طوریکه با افزایش تخلیه ی مجاز رطوبتی از ۲۰ به ۸۰ درصد، مقدار عملکرد گوجه فرنگی از ۷۰۵/۶ به ۱۶۶/۳ گرم در هر گلدان رسید. همچنین افزایش خاکاره باعث بهبود خصوصیات خاک سبک و افزایش معنیدار عملکرد گوجه فرنگی شد، به طوری که اختلاط پنج درصد خاک اره با خاک، باعث ۲۵ درصد افزایش عملکرد نسبت به خاک سبک بدون خاک اره شد.

Keywords:

مصرف بهینه آب , کم آبیاری , خصوصیات خاک , عملکرد گوجه فرنگی