ارزیابی کیفیت آبهای سطحی منطقه توریستی جنگل فندقلو برای مصارف شرب و کشاورزی

روند افزایش آلودگی و بدنبال آن کاهش کیفیت منابع آبی، لزوم مدیریت مناسب بر این منابع را جهت مصارف گوناگون ضروری می نماید. گردشگری و فعالیتهای روستائیان مجاور منطقه فندقلو بعنوان فعالیتی اثر گذار بر روی کیفیت آب منطقه فندقلو می باشد. این مقاله کیفیت آب سطحی منطقه فندقلو را از نظر کشاورزی و شرب مورد مطالعه و بررسی قرار داده است . نمونه برداری ها از سه منطقه بالادست ، میانه و پایین دست (خشه حیران،کله سر، نیارق) انجام گرفت. غلظت یون های اصلی و TDS,EC,TH وPH در آنها مورد سنجش قرار گرفت. جهت طبقه بندی آب از نظر شرب از دیاگرام شولر و جهت طبقه بندی آب از نظر کشاورزی از دیاگرام ویل کوکس استفاده گردید.نتایج نشان داد که کیفیت آب مناطق خشه حیران و کله سر از نظر شرب مطلوب است اما کیفیت آب آبراهه در پایین دست منطقه ( نیارق) به لحاظ فعالیت های گردشگری همچنین ورود فاضلاب برخی روستاها، زهکش اراضی کشاورزی ، دفع فضولات دامی، و ... به داخل آنها از نظر بیولوژیکی غیر قابل شرب میباشد. همچنین کیفیت آب مناطق از نظر مصارف کشاورزی در طبقه بندی ویل کوکس در کلاس C2S1 (متوسط) قرار گرفت .

Keywords:

کیفیت آب , آلودگی , دیاگرام شولر , دیاگرام ویل کوکس