تاثیر ریسک های معدنکاری بر توسعه نوآوری: با نگاهی بر جایگاه واحدهای تحقیق و توسعه و مراکز نوآوری در زیست بوم معدن و صنایع معدنی

جوامع انسانی و صنایعی که به واسطه این جوامع تشکیل شده، همواره دستخوش تغییر و تحولات اساسی است، که ریشه در تغییر تفکر و دیدگاه های افراد نخبه و خاصی در جامعه دارد. این افراد پیشرو و نوآور، برای اثرگذاری و ایجاد تحول، نیازمند حمایت هستند. این حمایت تنها از جنس مالی نیست و در نهایت این رشد و بالندگی خرد جمعی است که سبب پذیرش نوآوری است. زیست بوم نوآوری معادن و صنایع معدنی نیز در مسیر توسعه خود با چالش ها و فرصت های متعددی رو به رو است که لزوم وجود و بازتعریف اجزا را دوچندان کرده است. تاثیر تحقیق و توسعه برای توسعه زنجیره ارزش از دیرباز مورد توجه بخش صنعتی بوده است. همچنین مراکز نوآوری به عنوان یکی از اجزا زیست بوم نوآوری و به عنوان یک مدل همکاری مابین هلدینگ های خصوصی و دولتی در بخش معادن و صنایع کشور مورد پذیرش قرار گرفته و شاهد تاسیس مراکز نوآوری در این حوزه توسط فعالان حوزه معدن هستیم. با وجود حمایت بخش معدن از مجموعه های دانش بنیان، ایجاد شرکت های نوپا و صندوق های سرمایه گذاری این همکاری دستاورد قابل ملاحظه ای به همراه نداشته است. معادن و صنایع معدنی دنیا متحمل عدم قطعیت و ریسک متعدد شامل: ریسک فنی، ریسک ادغام، ریسک اطلاعات و ریسک فرهنگ و سازمان است. پذیرش عدم قطعیت برای این حوزه زمانی سهل خواهد بود که منطبق بر افزایش راندمان و میزان تولید باشد. لذا اجزا زیست بوم نوآوری باید منطبق بر اثرگذاری اقتصادی و بهره وری تولید حرکت کنند.

Keywords:

زیست بوم نوآوری معادن و صنایع معدنی , مدل های همکاری , تولید نوآورانه , اثر گذاری اقتصادی , پذیرش عدم قطعیت