تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه ارقام آفتابگردان

به منظور بررسی تاثیر تراکم و سطوح نیتروژن بر عملکرد دانه، سرعت و دوره پر شدن دانه ارقام آفتابگردان، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه آزمایشی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی به سطوح کود نیتروژنه (صفر، 75 و 150 کیلوگرم کود نیتروژن د رهکتار) و کرت های فرعی به صورت فاکتوریلی از تراکم های بوته (8 و 10 و 12 بوته در متر مربع) و ارقام آفتابگردان (یوروفلور و آرماویرسکی) اختصاص داده شدند. از یک مدل خطی دو تکه ای برای کمی نمودن پارامترهای پر شدن دانه استفاده گردید. نتایج نشان داد که حداکثر وزن دانه ، سرعت و طول دوره موثر پر شدن دانه در تراکم پایین و سطوح بالای نیتروژن برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر وزن هر دانه (0/074 میلی گرم) د ررقم آرماویرسکی در تراکم 8 بوته در متر مربع با 150 کیلوگرم د رهکتار و حداقل ان (0/048 میلی گرم) در رقم یوروفلور در تراکم 12 بوته در متر مربع بدون مصرف نیروژن برآورد گردید. بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح در مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با رقم آرماویرسکی و کمترین آن در عدم مصرف کود نیتروژن با رقم یوروفلور برآورد گردید. بنابراین به نظر می رشد که به منظور افزایش عملکرد دانه ، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه در شرایط اقلیمی اردبیل بهتر است رقم آرماویرسکی با 150 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار به کار برده شود.

Keywords:

آفتابگردان , تراکم بوته , نیتروژن , سرعت و دوره موثر پر شدن دانه , عملکرد