مقایسه شیوههای مختلف تعیین نرخ دامگذاری در علفزارهای نیمه استپی (مطالعه موردی مراتع قرخود در خراسان شمالی)

اعمال روشهای صحیح و وارد کردن دام متناسب با ظرفیت مرتع یکی از اقدامات اساسی در مدیریت مراتع است. برای مدیریت اصولی چرا و حفاظت مراتع تعیین نرخ دامگذاری اهمیت ویژهای دارد. هدف از این تحقیق تعیین نرخ دامگذاری در شدتهایمختلف چرایی با استفاده از روش وضعیت مرتع و میزان تولید میباشد. در مراتع نیمه استپی قرخود، چهار تیمار به ترتیب مناطق با چرای سبک، متوسط، سنگین و عدم چرا انتخاب گردید. برای تعیین میزان تولید علوفه از روش قطع و توزین به روش تصادفی با تعداد پلات لازم ( 40 پلات) استفاده شد، به طوری که در هر تیمار 10 پلات یک متر مربعی قرار داده شد. نرخ دامگذاری با استفاده از وزن ماده خشک به دست آمده تعیین گردید. همچنین برای تعیین وضعیت مراتع مورد مطالعه از روش چهار فاکتوره استفاده شد و نرخ دامگذاری در هر تیمار با استفاده از ضریبAUMتعیین گردید. برای تجزیه تحلیل آماری از آزمونt دانشآموزی استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداریp<0/05بین روشهای تعیین نرخ دامگذاری وجود دارد. به طوری که روشتولید برای برآورد نرخ دامگذاری به دلیل دقت بالا و واقعی بودن دادهها، نرخ منطقی و مطابق با شرایط منطقه ارائه میدهد.

Keywords:

نرخ دامگذاری , تولید , وضعیت مرتع , روش چهار فاکتوره , علفزار