تاب آوری ساختن شهرها؛رویکردی راهبردی برای مدیریت مخاطرات طبیعی درراستای دستیابی به توسعه پایدارشهری

مخاطرات طبیعی در محدوده سکونتی بشر وجود دارند و بالقوه امکان وقوع دارند و به طور دائم او را تهدید می کنند و ممکن است باعث وقوع بحران گردند. شهرها به عنوان یک مکان تجمع برای جمعیت انسانی از وقوع بلایای طبیعی مستثنی نمی باشند و وقوع یک مخاطره طبیعی ممکن است آنها را از توسعه بازدارد یا توسعه آنها را کند سازد. به همین علت تقویت جامعه چه از لحاظ سازه ای و چه از لحاظ مدیریتی در راستای افزایش تاب آوری و کاهش آسیب پذیری جوامع اهمیت دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسی رویکردی راهبردی برای مدیریت مخاطرات طبیعی در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری یعنی تاب آور ساختن شهرها به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از اطلاعات موجود در منابع اسنادی و پایگاههای اطلاع رسانی برخط نوشته شده است و در آن علاوه بر مفاهیم تاب آور و شهر تاب آور، توسعه پایدار و توسعه پایدارشهری و اصول آن، چگونگی ارتباط شهر تاب آور را در دستیابی به توسعه پایدار شهری به عنوان رویکردی راهبردی در برای مدیریت مخاطرات طبیعی تشریح شده داده است. یافته های پژوهش نشان می دهد؛ تاب آوری شهری به عنوان ظرفیت سیستم اجتماعی برای بازگشت به حالتی که قبل از اغتشاش سیستم بود، و ارتقاء سیستم از طریق یادگیری و سازگاری شیوه ای راهبردی در راستای مدیریت مخاطرات طبیعی به عنوان یکی از موارد مهم و ررویکردهای راهبردی در جهت برنامه ریزی و دستیابی به توسعه پایدار شهری به شمار می رود. تاب آوری در واقع دریچه ای به سوی توسعه پایدار شهری است

Keywords:

مخاطرات محیطی , توسعه پایدارشهری , مدیریت مخاطرات طبیعی , تاب آوری , رویکردراهبردی