سنجش میزان پایداری مدیریت آب کشاورزی

هدف اصلی این پژوهش بررسی سنجش میزان پایداری مدیریت آب کشاورزی در شهرستان همدان می باشد. مدیریت پایدار آب، به طور ساده اداره کردن منابع آبی است، به طوری که نیازهای حال و آینده استفاده کنندگان را برآورده نماید. جامعه آماری تحقیق که به صورت پیمایشی انجام شده است عبارتند از مجموعه گندم کاران آبی که در شهرستان همدان به کشاورزی اشتغال دارند که تعداد آن ها 1800 نفر می باشد و از این تعداد 317 نفر از طریق نمونه گیری (تصادفی چندمرحله ای) انتخاب شده اند. پرسشنامه مهم ترین ابزار جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر است اما در کنار پرسشنامه از تکنیک مصاحبه نیز استفاده شده است. دقت شاخص ها و گویه ها در پرسشنامه یا روایی صوری توسط متخصصان فن مورد تایید قرار گرفته است. برای بررسی پایانی ابزار تحقیق پرسشنامه در اختیار 30 نفر از کشاورزان قرار گرفت و نتایج آن بررسی و آلفای کرونباخ آن محاسبه گردید و رقم 92 درصد به دست آمده که رقم قابل قبولی است. در تحلیل داده از روش های مختلفی آماری به ویژه روش سطح بندی پایداری مزارع مورد مطالعه به روش پیشنهادی باسل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که 95.3 درصد کشاورزان در گروه ناپایدار، 4.1 درصد کشاورزان در گروه نیمه پایدار و تنها 6 درصد کشاورزان در گروه پایدار جای گرفتند.

Keywords:

مدیریت پایدار , آب کشاورزی , سطح پایداری , کشاورزان گندم کار آبی , شهرستان همدان