مقایسه تاثیر شاخص حکمرانی بر عملکرد زیست محیطی کشورهای توسعه یافته عضو G7 و کشورهای منتخب عضو OPEC در بازه زمانی (2012-2000)

اهمیت وجود سلامت محیط زیست و اثر آن بر کیفیت زندگی انسانها بر کسی پوشیده نیست. به منظور حفظ و ارتقاء سلامت محیط زیست و مدیریت درست منابع طبیعی، تبیین و اعمال سیاست گذاری های صحیح زیست محیطی، راهکاری مهم بوده ، که این امر در گرو شناخت عوامل مؤثر بر عملکرد محیط زیست کشورها، تعریف شاخص های مناسب در جهت راهنمایی سیاست گذاران است . در تحقیق حاضر فرضیه ی تأثیر گسترده حکمرانی بر عملکرد جوامع در جهت حفظ و ارتقاء کیفیت محیط زیست ، مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا، به منظور بررسی و تحلیل اثر حکمرانی بر عملکرد زیست محیطی ، از شاخص عملکرد محیط زیستی کشورها (EPI) و میانگین شاخص های حکمرانی دو دسته از کشورهای توسعه یافته عضو G7 و منتخب عضو OPEC طی دوره (2000-2012) استفاده گردیده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد حکمرانی خوب عاملی مهم و تأثیر گذار در حرکت به سوی محیط زیستی سالم برای انسانها و ایجاد اکوسیستمی سرزنده و پویا است و بهبود شاخص های ششگانه حکمرانی با میزان کیفیت عملکرد دولتها و ملتها در جهت حفظ محیط زیست و سلامت اکوسیستم ارتباط مثبت دارد . از جمله ب هبود شاخص حق اظهار نظر و پاسخگویی، شرایطی را در جامعه پدید میآورد که مسؤولان را موظف به اجرای سیاست هایی چون ارتقاء کیفیت سیستم آب و فاضلاب، تأمین آب آشامیدنی سالم و بهبود کیفیت هوا مینماید که جزء مفاهیم اولیه ی حقوق شهروندی است . همچنین بهبود شاخص های کنترل فساد، اثربخشی دولت و حاکمیت قانون، به اجرای سیاستهای حفظ تنوع حیات وحش و جنگل ها ، از طریق برخورد شدید و قانونی با قاچاق چوب و شکار غیر مجاز و ...، کمک مینماید و ثبات سیاسی نیز توجه سیاستگذاران را پیرامون مسائل زیست محیطی و پویایی اکوسیستم جذب می نماید.

Keywords:

حکمرانی , عملکرد محیط زیست , کشورهای عضو اوپک , کشورهای عضو G7