ارزیابی سودمندی عملکرد کشت مخلوط نخود– جو تحت تنش خشکی و مصرف ورمی کمپوست

به منظور ارزیابی تأثیر کشت مخلوط نخود و جو و کود زیستی ورمی کمپوست، پژوهشی بصورت دو آزمایش جداگانه یکی در شرایط نرمال رطوبتی و دیگری در شرایط دیم هر یک بصورت فاکتوریل در سه تکرار در منطقه معتدل خرمآباد اجرا شد. فاکتور کود شامل کود آلی ورمی کمپوست، کود شیمیائی فسفات آمونیوم و کود تلفیقی (ورمی کموست + 50 درصد کود شیمیائی) و کشت مخلوط جو و نخود ( 75 % جو: 25 % نخود، 50 % جو: 50 % نخود و 25 % جو: 75 % نخود و کشت خالص جو و نخود) با سه تکرار انجام شد. نتایج حاصله نشان داد که نسبت برابری زمین کل بر اساس وزن خشک علوفه تحت تأثیر متقابل محیط در کشت مخلوط قرار گرفت و در کلیه نسبت های اختلاط بالاتر از 1 بود. در نسبت های مختلف اختلاط، کاهش سهم نخود و یا افزایش سهم جو موجب کاهش تولید علوفه تر و بالعکس افزایش علوفه خشک گردید. میانگین میزان که نسبت برابری زمین کل بر اساس وزن خشک علوفه با مصرف کود تلفیقی، شیمیائی و زیستی ورمی کمپوست در کشت آبی به ترتیب 1/12، 1/05 و 1/10 و در کشت دیم به ترتیب 1/15، 1/08 و 1/14 بود، که نشان دهنده اهمیت ورود کود زیستی نسبت به شیمیائی در کشت مخلوط است. در مجموع، کشت مخلوط به عنوان یک سیستم کشاورزی پایدار، با توجه به برتری نسبت به تک کشتی های جو و نخود، برای شرایط دیم منطقه توصیه می گردد.

Keywords:

جو , کشت دیم , کشت مخلوط , نخود , نسبت برابری زمین