بررسی رابطه و تأثیر فرآیند تسهیم دانش و تجربه بر توسعه سرمایه اجتماعی در میان اعضای واحدهای فناور مرکز رشد دانشگاه شهید بهشتی

سرمایه اجتماعی مفهومی اساسی در سازمان و اجتماع است که در دهه های اخیر به طور وسیع مورد توجه صاحبنظران حوزه های مختلف علوم به ویژه متخصصان آموزش عالی قرار گرفته است. دانشگاه ها قادرند از طریق تقویت و گسترش این دارایی ارزشمند، فرآیند توسعه و پیشرفت جوامع را تسهیل نمایند. از دیگر سو، فرآیند تسهیم دانش در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی، راهکارهای تجربه شده ای را به منظور بهبود محیط یادگیری و غنی سازی تجارب دانشجویان مطرح می نماید. مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری که در سالهای اخیر در کشورمان- به تبع روند جهانی- به سرعت گسترش یافته اند، از جمله بخشهای کلیدی دانشگاه ها محسوب می شوند که قادرند از طریق تحقق فرآیند مفهوم سازی، مهارت آموزی و کارآفرینی در میان دانشجویان، فرآیند توسعه سرمایه اجتماعی در جوامع را تسریع بخشند. پژوهش حاضر، به بررسی جایگاه و تأثیر فرآیند تسهیم دانش و تجربه بر توسعه سرمایه اجتماعی در میان اعضای واحدهای فناور مرکز رشد دانشگاه شهید بهشتی پرداخته است. در این پژوهش، با بهره گیری از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام، میزان رابطه و تأثیر فرآیند تسهیم دانش و تجربه در ابعاد فردی، گروهی، ستادی، فرهنگی و فناوری را بر توسعه سرمایه جتماعی در محورهای انسجام اجتماعی، مشارکت و کارگروهی، شبکه روابط، اعتماد و احترام متقابل و ظرفیت پذیرش انتقادها از طریق پرسشنامه محقق ساخت و با روش تمام شماری بر روی جامعه آماری اعضای واحدهای فناور مرکز رشد دانشگاه شهید بهشتی مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش فوق حاکی از آن است که به طور کلی بین فرآیند تسهیم دانش و تجربه و مفهوم سرمایه اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که بین ابعاد فردی، گروهی، فرهنگی و فناوری تسهیم دانش و تجربه با مفهوم سرمایه اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد، اما بین بعد ستادی تسهیم دانش و تجربه با مفهوم سرمایه اجتماعی رابطه معنی داری مشاهده نمی شود.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , تسهیم دانش و تجربه و مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری