بهینه یابی بازیافت پروتئین از پساب کارخانه ی کنسرو ماهی تون با استفاده از پلی الکترولیت کیتوزان به عنوان یک منعقد کننده- لخته کننده

در تحقیق حاضر، از پلی الکترولیت کیتوزان به عنوان عامل منعقد کننده- لخته کننده به منظور بازیابی پروتئین از شیرابه ی حاصل از پساب خروجی فرآیند پخت اولیه ی کارخانه ی کنسرو ماهی تون استفاده گردید. به منظور بهینه سازی شرایط بازیابی پروتئین به عنوان متغیر وابسته و میزان کیتوزان مصرفی و pH به عنوان متغیر مستقل از روش سطح پاسخ (Methodology Response Surface) استفاده شد. این روش اثر دو فاکتور مستقل غلظت کیتوزان و pH را روی درصد بازیابی پروتئین به عنوان پاسخ سطحی مورد بررسی قرار می دهد. پروتئین پساب حاصل از پخت اولیه ی فرآیند کنسرو کردن ماهی تون تحت گستره ی سه سطح غلظت کیتوزان 250، 500، 750 میلی گرم بر لیتر و pH، 4/5، 5/5 و 6/5 توسط پلی الکترولیت کیتوزان (13 تیمار) بازیابی شد. نتایچ نشان داد که بیشترین میزان پروتئین (72/6 درصد) مربوط به تیمار تهیه شده در غلظت 750 میلی گرم بر لیتر و pH، 5/5 بود و کمترین میزان (20/55 درصد) مربوط به تیمار با دوز 500 میلی گرم بر لیتر و pH، 5/5 بوده است. بر اساس آزمون بهینه سازی عددی (Numerical Optimization Ttests)، شرایط بهینه ی درصد بازیابی و جذب از لحاظ غلظت کیتوزان و pH به ترتیب غلظت کیتوزان 750 میلی گرم بر لیتر و pH، 4/5 تعیین گردید. این در صورتی است که در پژوهش حاضر، در غلظت یکسان کیتوزان اما pH بالاتر درصد بیشتری از پروتئین بازیابی شد و حاکی از آن است که داده های پیش گویی شده با داده های واقعی حاصل از آزمایش برازش خوبی دارند و داده های ازمایش ارتباط منطقی با مدل انتخابی دارند.

Keywords:

بازیابی پروتئین , روش سطح پاسخ , پساب کنسروتون , کیتوزان