تعیین تحمل به تنش خشکی در برخی باکتری های پروبیوتیک گیاهی در شرایط آزمایشگاه

استفاده از باکتری های پروبیوتیک گیاهی با قابلیت القاء تحمل به خشکی در گیاهان یکی از رهیافت های موثر جهت کاهش خسارت تنش خشکی می باشد. شرایط نامساعد محیطی از جمله خشکسالی مهمترین و رایج ترین تنش محیطی است که هر ساله خسارت های هنگفتی به محصولات کشاورزی در جهان بخصوص ایران که به عنوان کشوری خشک و نیمه خشک محسوب می گردد، وارد می نماید. در ایران خشکی و کم آبی همواره یکی از مهمترین مسایل و مشکلات کشاورزی بوده به طوری که کشورمان با متوسط نزولات آسمانی معادل 240 میلی متر در زمره مناطق خشک و نیمه خشک دنیا طبقه بندی می شود. در این تحقیق میزان تحمل 9 جدایه باکتریایی به تنش خشکی در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور باکتری های پروبیوتیک از بافت های سالم درختان سیب، به و گلابی از باغ های استان کرمان جداسازی و خالص سازی شد. برای بررسی میزان تحمل این آنتاگونیست ها به سطوح مختلف خشکی از توان رشد آنها در محیط نوترینت براث حاوی چندین غلظت متفاوت از ترکیب پلی اتیلن گلیکول 6000 استفاده شد. نتایج آزمون انجام شده نشان داد که در بین جدایه های آنتاگونیستی آزمایش شده، جدایه های F و G بیشترین میزان تحمل و جدایه I کمترین میزان تحمل به تنش خشکی را دارا بودند.

Keywords:

باکتری پروبیوتیک , تنش خشکی , پلی اتیلن گلیکول