تاثیرتدریس بر اساس رویکرد بدیعه پردازی برمهارت های حل مسیله سازنده وناکارآمد دانش آموزان دختر پایه پنجم در درس علوم اجتماعی

هدف این تحقیق بررسی تاثیر تدریس بر اساس رویکرد بدیعه پردازی بر مهارتهای حل مسیله سازنده و نا کارآمد دانش آموزان دختر پایه پنجم در درس علوم اجتماعی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر میزان کنترل محقق بر متغیرهای تحقیق، غیر آزمایشی و از نوع شبه تجربی است . جامعه آماری عبارت از دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی دختر شهرستان سردشت به تعداد 624 نفر است. روش تحقیق، روش شبه آزمایشی و روش نمونه گیری، تصادفی خوشهای بود . حجم نمونه با توجه به روش پژوهش شامل دوکلاس در گروه های آزمایش و کنترل و تعداد هرکلاس 25 نفر میباشد. گردآوری داده ها به وسیله پرسش نامه فرم کوتاه پرسشنامه تجدیدنظر شده حل مسیله اجتماعی بوده است. پایایی آزمون برای این پرسشنامه بین 0/68 تا 0/91 گزارش شده است، روایی سازه این پرسشنامه نیز با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و همبستگی با دیگر مقیاس های حلمسیله و سازه های روانشناختی همپوش، تایید شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار) و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان میدهد از بین 5 مولفهی حل مسیله اجتماعی، تفاوت میانگین دو گروه آزمایش و گواه در مقیاس های جهتگیری مثبت به مسیله و سبک حل مسیله منطقی به عنوان خرده مقیاس حل مسله سازنده، دیگر مقیاس ها که شامل سبک تکانشی/ بی احتیاط، سبک اجتنابی و جهت گیری منفی به مسیله هستند، خرده مقیاسهای حل مسیله ناکارآمد را تشکیل می دهند معنادار است و درهمه مولفه ها دانش آموزان گروه آزمایش پیشرفت بهتری داشتند.

Keywords:

روش تدریس بدیعه پردازی , حلمسیله سازنده , حل مسیله ناکارآمد , تعلیمات اجتماعی