اقتصاد مقاومتی با تاکید بر کشاورزی پایدار و گیاهان بومی و دارویی در شهرستان فریدونشهر

برنامه ریزی راهبردی در حوزه های بنیادین یک منطقه و در سطح کلان یک کشور برای مقابله با بحران های احتمالی همیشه باید مورد توجه برنامه ریزان و مدیران باشد. کشاورزی یکی از این حوزه های مهم است که وقوع هر گونه بحران در آن می تواند منطقه را با چالش های جدی مواجه نماید. در حال حاضر کشاورزی در ایران یکی از مهمترین بخش های اقتصادی کشور به شمار می آید تا جایی که رشد اقتصادی کشور بدون رشد کشاورزی امکان پذیر نیست. از سوی دیگر، با توجه به کمبودهای پیش آمده در این بخش به ویژه بحران آب و سایر چالش ها، توجه پژوهشگران به بهره گیری از پتانسیل های طبیعی منطقه افزایش یافته که یکی از مهمترین آنها گیاهان دارویی است که در صورت مدیریت بهینه می تواند راهبردی ارزشمند در پایدارسازی کشاورزی تلقی شود در این مطالعه با استفاده از روش های ارزیابی چند معیاره طی چند مرحله به تعیین مناطق مناسب برای کاربری کشاورزی در شهرستان فریدونشهر پرداخته ش ده و سپس از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و به کمک نظرات کارشناسان آگاه به موضوع و منطقه مورد مطالعه، این معیارها و زیر معیارها وزن دهی شدند. نتایج مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که 89.23 درصد (192583.01 هکتار) از منطقه در لایه محدودیت قرارگرفته است. 2.17 درصد از منطقه (4691.96 هکتار) طبقه بسیار مناسب، 3.33 درصد از منطقه (7190.08 هکتار) طبقه مناسب، 3.35 درصد از منطقه (7246.81 هکتار) طبقه نسبتا مناسب و 1.91 درصد از منطقه (4132.34 هکتار) طبقه نسبتا نامناسب شهرستان فریدونشهر را برای کشاورزی تشکیل می دهند. گیاهان دارویی و بومی نیز قابلیت بالایی در رشد و توسعه اقتصادی منطقه فریدونشهر ایفا می کنند.

Keywords:

ارزیابی , توان محیط , کشاورزی , ارزیابی چند معیاره , شهرستان فریدونشهر