ارزشیابی اثر بخشی برنامه درسی رشته مدیریت جهانگردی از دیدگاه دانشجویان از بعد روش تدریس (مطالعه موردی: دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی مازندران و تهران)

در کشورهای در حال توسعه از جمله در کشور ایران، آموزش گردشگری با چالش هایی روبروست. هدف این پژوهش، تعیین توانایی ها، ضعف ها، تهدیدها و چالش های آموزش گردشگری و برنامه درسی در نظام دانشگاهی ایران دردو مقطع کارشناسی وکارشناسی ارشد با استفاده ازسنجش میزان اثر بخشی در ابعاد مکان، هدف، مدرس، محتوا، روش تدریس و مواد آموزشی، زمان، ارزشیابی می باشد.جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده، 183 نفر، به عنوان نمونه،126نفر زن و 58 نفرمرد به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه اثربخشی برنامه درسی بود که پس ازمحاسبه روایی وپایایی آن، بین افراد نمونه توزیع شد.جهت برسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده گردید. با توجه به اینکه داده ها از توزیع نرمال برخوردار نبود، جهت سنجش ابعاد اثر بخشی برنامه درسی رشته مدیریت جهانگردی از آزمون دو جمله یی استفاده شد یافته های پژوهش نشان داد که:1) میزان اثر بخشی بعدروش تدریس و مواد آموزشی، دردانشجوبان کارشناسی مدیریت جهانگردی پایین تر از حد کفایت مطلوب می باشد، اما از سطح حداقل کفایت قابل قبول بالاتر است 2) میزان اثر بخشی بعد روش تدریس و مواد آموزشی، در دانشجویان کارشناسی ارشد پایین تر از حد کفایت مطلوب می باشد، اما از سطح حداقل کفایت قابل قبول بالاتر است.

Keywords:

برنامه درسی , اثر بخشی , ارزشیابی , گردشگری , مدیریت جهانگردی