تاثیر پیش تیمار بذر و تیمار های آبیاری بر عملکرد و اجزاء عملکرد نخود ژنوتیپ هاشم در دو کاشت پاییزه و بهاره در شمال لرستان

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار بذر و تیمار آبیاری بر عملکرد و اجزاء عملکرد نخود ژنوتیپ هاشم آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در دو تاریخ کاشت بهاره و پاییزه در نورآباد-لرستان اجرا شد. عامل اصلی شامل چهار تیمار آبیاری (بدون آبیاری، 75 ،100 و 150 میلیمتر) بر پایه تبخیر از تشت تبخیر کلاس A و عامل فرعی شامل دوپیشتیمار، پرایمینگ (شاهد، ده ساعت پیشتیمار) بود. کاشت پاییزه به ترتیب سبب افزایش صد وزن، بوته ارتفاع، بارور نیام شمار درصدی 13/7 و 62/9 ،43/6 ،32/5 ،3/4 ،7/4 ،41/9دانه، عملکرد دانه تک بوته، عملکرد زیستتوده یا زیستی (بیولوژیک)، عملکرد دانه و شاخص برداشت نسبت به کاشت بهاره شد. سطوح آبیاری پس از 75 ،100 و 150 میلیمتر تبخیر از تشتتبخیر به ترتیب با میانگین 2296 ،2044 و 1775 کیلوگرم در هکتار افزایش 4/75 ،1/56 و 5/35درصدی در عملکرد دانه نسبت به سطح بدون آبیاری (1309 کیلوگرم در هکتار) را نشان دادند.پیشتیمار بذر افزایش 5/8 درصدی عملکرد دانه نسبت به شاهد را نشان داد. میتوان استنباط کرد که کاشت پاییزه به همراه آبیاری پس از 75 میلیمتر تبخیر برای دستیابی به بیشترین عملکرد ژنوتیپ هاشم در شمال لرستان مناسب است و اعمال پیشتیمار بذر نیز میتواند سبب بهبود عملکرد دانه شود.

Keywords:

پیش تیمار , تنش خشکی , نخود پاییزه