دنیای فانی و آخرت باقی از نگاه قرآن کریم و نهج البلاغه

به نام او که هر چه هست از اوست و بازگشت همه به سوی اوست.از نگاه انسان موحد دنیا صف النعال یعنی کفش کن عالمآفرینش است.که براستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم سپس او رابه پست ترین مراتب پستی بازگردانیدیم (سوره تینآیه 4 و 5) یعنی انسان عوالمی را سیر کرده تا به عالم ماده رسیده یعنی همین دنیا و عوالم دیگری را پیش رو دارد تا به ملاقاتخداوند نایل شود. ای انسان حقا تو به سوی پروردگارخود بسختی در تلاشی و او را ملاقات خواهی کرد (سوره انشقاقآیه 6) این سفر همان سیرو سلوک انسان به سوی خداست لذا انسان سالک منازلی را در همین دنیا به سختی طی می کند و باعمل به شریعت محمدی و طریقت آن به حقیقت میرسد .وکسانی که ایمان آوردند به خدا محبت بیشتری دارند (سوره بقرهایه 165) و تنها محبت و عشق به خدا ویا ترس از اوست که سختی های این مسیر را هموار می کند پس انسان سالک قبل ازمحبت به خداباید نسبت به او شناخت پیدا کندو نیز شناخت به موانع سیر و چگونگی سیر و از آن جایی که اولین مرحله آنبیداری است این مقاله با شناختی که به انسان نسبت به حقیقت دنیاو آخرت میدهد اورا هوشیار کرده و موجب حرکت اومی شود، به امید تاثیر در حرکت انسان به سوی خدوند مهربان و رسیدن به سعادت ابدی و جاویدان.

Keywords:

دنیا , آخرت , اخلاق , خدا , نهج البلاغه