بررسی تاثیر سیاست های حمایتی دولت از تولیدکنندگان برنج بر امنیت غذایی خانوارهای شهری ایران

دسترسی پیوسته و مطمین به غذا فرآیندی نیست که خود به خود قابل دستیابی باشد. امنیت غذایی نه تنهامستلزم عرضه ی کافی مواد غذایی است، بلکه ناظر بر توزیع عادلانه ی درآمد و غذا به منظور دستیابی همگان به آن نیز هست. پذیرش این مفاهیم پیامد مهمی بر تدوین سیاستها دارد. لذا نیاز است، دولت اقدامهای لازم برای رسیدن به حق غذای کافی و توزیع عادلانه ی درآمد از راه های مناسب را به عنوان سیاستهای مورد نظر اعمال کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سیاستهای حمایتی دولت از تولیدکنندگان برنج بر امنیت غذایی خانوارهای شهری در سالهای1368-89 است. محاسبه ی میزان حمایتهای اعمال شده از جانب دولت با استفاده از شاخص PSE برآورد شده است. نتایج به دست آمده از برآورد PSE نشان داد که در دوره ی مورد بررسی سیاستهای حمایتی از تولیدکنندگان برنج روند افزایشی داشته و در سال 1389 به بیشترین میزان خود رسیده است، همچنین نتایج به دست آمده از بررسی تاثیر سیاستهای حمایتی برنج بر امنیت غذایی خانوارهای شهری در قالب یک الگوی ARDL نشان داد که در کوتاه مدت و بلندمدت سیاستهای حمایتی دولت از برنج امنیت غذایی خانوارهای یاد شده را افزایش میدهد.

Keywords:

سیاستهای حمایتی دولت , امنیت غذایی , تولیدکنندگان برنج , ARDL