بررسی حقوقی مسیولیت مدنی تولیدکنندگان محصولات غذایی اصلاح شده ژنتیکی (تراریخته)

دسترسی پایدار به غذای سالم از حقوق بنیادین هر انسانی است . پاسخ به این نیاز یکی از وظایف چالش برانگیز دولت هاستکه با استفاده از فنون قدیمی و سنتی اصلاح ژنتیکی نباتات و حیوانات قابل دستیابی نبوده لیکن به یمن فناوری جدیدمهندسی ژنتیک و تولید محصولات غذایی تراریخته تا حدود زیادی ممکن شده است. تولید محصولات تراریخته که به شکلیبه شدت انحصاری در ید برخی کشورها و کمپانیهای استعماری قراردارد و گاهی نشانه هایی از بیوتروریسم در برخی از اینمحصولات دیده میشود به همراه بسیاری از نگرانی های دیگر انسانی و زیست محیطی تولید و مصرف تراریخته ها و بزرگی ابعادخسارات آنها چه به لحاظ مکانی و چه به لحاظ زمانی در زندگی ابناء بشر ، پرسش هایی را دربرابر دیدگان نگران ظاهرمی نماید . منجمله یافتن مبنای مناسب مسیولیت مدنی تولیدکنندگان این محصولات. لذا در این بررسی با نظر به اسناد وپروتکل های بین المللی که راجع به مسیولیت مدنی ناشی از تولید و مصرف این نوع محصولات تدوین و مورد پذیرش اغلبکشورهای جهان منجمله ایران در سال 1382 ش قرار گرفته است مبنای مناسب را برای حقوق ایران در این مورد بیابد.حاصل این تلاش اینطور می نماید که مسیولیت محض می تواند مبنایی متناسب و درخور در حقوق ایران برای جبرانخسارات مصرف کنندگان متضرر از مصرف محصولات تراریخته و حتی اشخاص ثالث باشد.