ارزیابی اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاران بیمارستان های شهر کرمان

هدف اصلی پژوهش ارزیابی اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاران بیمارستان های شهر کرمان بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی نسبی تعداد 271 نفر پرستار و با روش نمونه گیری کل شمار تعداد 74 نفر سرپرستار به عنوان حجم نمونه از جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مشعلی و همکاران ( 1389 ) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی بین نمونه ها توزیع گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر کرمان از دیدگاه پرستاران، از سطح قابل قبول و مطلوبی برخوردار نیست و از نظر سرپرستاران از سطح قابل قبولی برخوردار است اما از سطح مطلوبی برخوردار نیست. هم چنین نتایج نشان داد که در بین بیمارستان های خصوصی و دولتی از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران از میان 4 بعد الگوی ارزیابی اثربخشی کرکپاتریک (واکنش، یادگیری، رفتار، نتایج) بیشترین اثربخشی دوره های آموزشی ضمن خدمت در بعد نتایج مشاهده شده است و در مقابل کمترین میزان مربوط به بعد واکنش است و به طور کلی پرستاران و سرپرستاران شاغل در بیمارستان های خصوصی، اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت را بهتر از بیمارستان های دولتی ارزیابی کردند.

Keywords:

ارزیابی , اثربخشی , آموزش ضمن خدمت , ارزیابی اثربخشی آموزش , پرستار , بیمارستان کرمان