اسب در دین مبین اسلام، قرآن کریم، روایات معصومین (علیهم السلام ) و شعر و ادب فارسی

اسب را می توان از جهات مختلف دینی، مذهبی، علمی، شعر، سوارکاری و غیره مورد بحث و بررسی قرار داد. اسب دوانی، سوارکاری و پرورش اسب از صدر اسلام مورد توجه دین مبین اسلام و ایمه معصومین (علیهم السلام) قرار گرفته است که در این باب می توان به حدیث پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) که می فرمایند: به فرزندان خود سوارکاری، شنا و تیر اندازی بیاموزید، اشاره کرد. در میان حیوانات گوناگون اسب از موقعیتی ممتاز و ویژه برخوردار است چرا که این حیوان از قدیم الایام مونس و یار و غمگسار صاحبان خویش بوده و علاوه بر داشتن هوش خارق العاده و فراست بسیار بالا که به همین علت آنرا در عربی فرس نامیده اند زیرا خاصیت اعجاب برانگیز و وفاداری خارق العاده برخوردار است. از جنبه دیگر میتوان این حیوان نجیب را از بعد ادبی و پیوند عمیق آن با ادبیات و فرهنگ کهن فارسی مورد بررسی قرار داد.

Keywords:

اسب , مذهب تشیع , شعر و ادب فارسی