ارزیابی تاثیر سرخ کردن در شرایط اتمسفری و تحت خلا بر ویژگی های رشته خوشکار سرخ شده

سرخ کردن تحت خلا فناوری نوینی است که می تواند موجب بهبود ویژگی های کیفی مواد غذایی سرخ شده شود. دلیل این امر استفاده از دمای کم و حضور کمتر اکسیژن است. در این مقاله سرخ کردن اتمسفری و در شرایط خلا رشته خوشکار (یک نوع شیرینی سنتی گیلان) مورد مقایسه قرار گرفته است. چهار فشار سرخ کردن (فشار 101/325، 70/1، 57/83 و 47/4 کیلو پاسکال)، سه زمان سرخ کردن 130)، 160 و 190 ثانیه ) و سه نیروی پیشران حرارتی (اختلاف دمای 40، 60 و 80 درجه سلسیوس بین روغن و نقطه جوش آب در هر فشار) برای سرخ کردن مورد استفاده قرار گرفت. اثر زمان سرخ کردن، سطح خلا و دمای سرخ کردن بر ویژگی های فیزیکی نظیر افت رطوبت، جذب روغن و چروکیدگی مورد بررسی قرار گرفت. افت رطوبت و جذب روغن در رشته خوشکار به طور معنی داری تحت تاثیر دما، زمان و فشار سرخ کردن قرار داشتند . نتایج نشان داد که محتوای رطوبت با افزایش دما، زمان و فشار سرخ کردن کاهش می یابد اما محتوای چربی افزایش مییابد. به طرز جالب توجهی بین جذب روغن و افت رطوبت در شرایط اتمسفری و تحت خلا یک ارتباط قوی مشاهده شد. مشخص شد که سرخ کردن تحت خلا یک روش مناسب است که می تواند موجب کاهش جذب روغن طی سرخ کردن شود. بین چروکیدگی و شرایط سرخ کردن ارتباطی مشاهده نشد

Keywords:

جذب روغن , رشته خوشکار , سرخ کردن تحت خلا , سرخ کردن عمیق