اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه منطقه چهارده شهر تهران انجام شد. پژوهش حاضر در قالب یک مداخله شبه آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه مطالعه حاضر را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم منطقه چهارده شهر تهران در نیمسال تحصیلی 1395-1396 تشکیل میدادند. از بین دانش آموزان مدرسه عترت واقع در منطقه چهارده شهر تهران 40 نفر از آنها به شیوه در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شافلی (2007) بود که قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه تکمیل گردید. واقعیت درمانی گروهی برای گروه آزمایش ارایه شد، اما گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات پس آزمون از هردو گروه بعمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که واقعیت درمانی گروهی باعث کاهش معنادار فرسودگی تحصیلی و مولفه-های آن (خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی) در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده بود.

Keywords:

واقعیت درمانی گروهی , فرسودگی تحصیلی , دانش آموزان مقطع متوسطه