بررسی آموزش مهارت گفتاری زبان انگلیسی زبان آموزان و عوامل موثر بر آن در مدارس دوره ی دوم متوسطه در ایران

مهارت گفتاری و توانایی برقراری ارتباط کلامی، همواره یکی از اهداف اصلی آموزش زبان انگلیسی در ایران بوده است. توانایی صحبت کردن به زبان انگلیسی آنچنان اهمیت دارد که گاهی معیار اصلی سنجش کیفیت دانش زبانی فرد زبان آموز تلقی می گردد. در حقیقیت یکی از مشکلاتی که اکثر زبان آموزان در مسیر یادگیری زبان انگلیسی با آن مواجه هستند بحث یادگیری تکنیک های مربوط به تقویت و بهبود مهارت گفتاری می باشد. در بسیاری از بافت های آموزش زبان انگلیسی مانند مدارس و آموزشگاه های خصوصی، بر یادگیری این مهارت تاکید می گردد. به همین دلیل، در مقاله ی حاضر، ابعاد مهارت گفتاری زبان آموزان مدارس دولتی و اثرگذاری برنامه های آموزش زبان بر این مهارت در مقایسه با برنامه های آموزشگاه های زبان مورد ارزیابی قرار گرفتند. مشاهدات مستقیم از کلاس های آموزش زبان و نحوه ی اداره ی آنها توسط محقق در مدرسه انجام شد. سپس آزمون TOEFL Speaking Test از زبان آموزان به عمل آمد. و در نهایت از چند تن از دبیران و دانش آموزان مدارس دولتی مصاحبه ای در مورد اثرگذاری برنامه ی آموزش زبان در مدرارس و عوامل موثر بر تقویت مهارت گفتاری انجام شد. یافته های این پژوهش نشان میدهد دانش آموزان مدارس دولتی که در آموزشگاه های آزاد مشغول به یادگیری زبان انگلیسی هستند از مهارت گفتاری و توانایی کلامی بهتری نسبت به دیگر دانش آموزان برخوردار هستند. و عوامل روش تدریس، کتاب، محیط آموزشی، زمان، سن، انگیزه، و نیاز بر یادگیری و بهبود این مهارت موثر هستند.

Keywords:

آموزش زبان انگلیسی , مهارت گفتاری , بافت آموزش زبان انگلیسی