ارزیابی نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران بلایای طبیعی زلزله در بافت های فرسوده نمونه مورد مطالعه شهر شاهرود

امروزه باتوجه به روند روبه رشد جمعیت و تراکم جمعیت درمناطق شهری و لزوم ایجاد مناطق امن در مجتمع های زیستی علی الخصوص درشهرهای پرجمعیت ومستعد ازنظر لرزه خیزی، لزوم نگرشی همه جانبه وفراگیر به حوادث طبیعی و فجایع ناشی ازبروز آنها بیش ازبیش جلوه نموده است. مخاطرات طبیعی می توانند درنتیجه تاثیر طبیعی یا انسانی ایجاد شوند.این خطرات شامل پدیده هایی نظیر زلزله وفعالیت های آتش نشانی ورانش زمین وطوفان های گرمسیری وسونامی وسیلاب ها وخشکسالی و... می باشد. یکی از موضوعات مهمی که بیشتر شهرهای جهان با آن روبرو هستند موضوع حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن این حوادث ولزوم اتخاذ سریع وصحیح تصمیم ها واجرای عملیات، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران بوجود آورده است .یکی از شهرهای ایران که همانند بسیاری از شهرها با این مشکل روبرو است شهر شاهرود می باشد. این شهر بدلیل موقعیت جغرافیائی خود و وجود بافت های خودرو در حاشیه شهر و سازه های قدیمی و فرسوده در دل شهر دارای آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی (زلزله ) می باشد. دراین مقاله سعی شده است که بارویکردی توصیفی تحلیلی و همچنین بررسی میدانی ، فرآیند توانمندسازی مدیریت بحران به منظور کاهش بلایای طبیعی ( زلزله) را درشهر شاهرود با بهره گیری از برنامه ریزی شهری مورد مطالعه قرار دهد . به نظر می رسد مقاوم سازی ساختمان های مسکونی به صورت فراگیر ، همراه با مشارکت جدی مردم و عزم ملی می تواند آثار مهمی در مدیریت بحران به دنبال داشته باشد .

Keywords:

مخاطرات طبیعی , مدیریت بحران , بافت فرسوده , برنامه ریزی شهری , شاهرود